Kendin olmak ve kendini bulmak

Herkese merhaba…
Bir yazıyı okuduğumuzda duygu, his ve düşünceler harekete geçer veya biz onlar ile bir hareket sağlar oluruz…
Umarım ve dilerim ki insanlığa bir nebze katkı ve faydamız olur…
Bazen isteyerek kaybedersin, bilmek dahi istemezsin, öylece zamanlar yaşarsın..
Konuştukların, konuşmak istediğin ne varsa düşüncelerinde ve duygularında cebelleşir…
Bin parçaya bölünsen de, her biri farklı olsalar da, sen yine aynı, sen yine ayrı, sen yine yalnızlardasındır…
Anlamlar ile karışırsın, benliğini kaybetmek, başkaca olmayı istersin, istemesen de olur, içinde bir yerde tutunanları işitir onları hür bırakmak istersin…
Çok şeylerin olsa da bir eksiklik hissi peşini bırakmaz,
Hiçbir şeyin olmasa da bir fazlalık ile boşlukları doldurursun,
Yettirmeye çalışır çabalarsın, olduğun kadar nefes tüketirsin…
Bazen olmuyor işte, ne yaparsan yap; hep bir eksik ile bir fazla olanında takılır, kaybeder ve kazanır görünürsün, içini ferahlatmaya ve içindeki sen’e ulaş(a)madığını farkeder durursun!..
Kendini bile dinlediğinde yabancı iken, bir başkasının seni anlamasını beklemek de yersizleşir…
Hem, anlaşılsan da ne fark edecek, ne değişecek?..
Bir boş ver dersin, boş ver be hayat; ben çektim senden, sen de biraz benden çeksen ne olacak?!..
Bir hayat kurarsın kendine dair, yine senden sana ait olan,
Başkasındır artık hayatlara, onların görmek, duymak istediği gibisindir, böyle yakalarsın coşku ve mutluluğu…
Ta ki yine kendin ile baş başa kaldığın anlara değin,
Duymak istemediğin bir benliği saklamışındır kendinden,
Hapsetmişindir, mahkum etmişindir onu,
Maskelemişindir her bir yanını ki kendin bile tanımayacağına değin, gölgeler vardır artık geriye senden kalan…
Bunu duymak, görmek ve bilmek istemişlerdi, yoksa sana dair bir hayat kimin ya da kimlerin umurunda idi?!..
Bir dirhem vicdan kimlere yeterdi, aralarda sıkışmış haykıran?!..
Ancak ne var ki sen hiçbiri değilsindir, baş başa olduğun anlar da seyredersin kendini,
Kimbilir kaç kereler fırtınalar kopmuş, gök gürlemişcesine haykırışlarda bulunmuşundur ya da sen işitmiş hissetmişindir…
Bir vakit sonra ise, artık his ve duyguların körelmiş, işitmez ve de görmez olmuşundur…
Sahi mutluluk ne idi, nasıl bir şeydi, en son kendini ne ile mutlu etmiştin, ne kadar sürmüştü?..
Sahi, en son ne vakit kendini duymuştun, el vicdan yapmışın, hatırlar anımsar mısın?!..
Ne bir kalıba sığarsın ne kendine, aşmak, taşmak, akmak istersin…
Alışınca geçiyordu hayat, maskeler ve gölgelerin hükmü vardı artık dünya da…
Sen o değilsin, sen bu değilsin, sen onlar değilsindir; bul artık kendini, bil artık benliğini,
Bırak kim ne düşünürü, bırak artık kim ne bilirlerseleri,
Senden bir sen varsa eğer, içinde bir yerler de…
Yetmeyecek, yettiremeyeceksin ne bu zamana ne geçmiş ne de geleceğe,
Hepsi de bir değil mi?..
Tamamlamaktır gaye kendini, bir başka hayatlara yolculuklar da,
Niyettir işin aslı, iyi ve kötü olanı sen belirliyorsun, sen belirgin kılıyor ve sen buluşturuyorsun…
Diyetler vardır ödeyeceğin, ister peşin istersen de taksitle…
Sana bağlı gerçekler var dünya da ve dünyan da, hayaller ile süslediğin, her şey bir ikilem ve düzlem de ayrışıp birleşiyorlar,
Gör, anla, hisset ve farkı bul, fark ol, bir anlam ol; yolun yolculuğuna erişmek istiyorsan kendinde ol,
Kimse seni sen kadar üzemez sevindiremez de…
Kimse seni sen kadar bilemez anlayamaz da..
Bazen bir damla gözyaşı, bir tutam tebessüm, bazen de bir nefestir hayat; içine çektiğin kadar tutunur, kök salar yeryüzü ve gökyüzün de..
Ne anlatmak istediğimin ne de kendimin bir önemi var; sensin mühim olan ve sende oluşacakların ardından doğacak nefeslerin sıcaklığı…
Bu satırlar da kişileri değil, olay, konu, durum ve en çok da fikirleri açıklama ve geliştirme gayretinde olacağız… Cenabı Allah yar ve yardımcımız olsun. Herkese sağlık, sihhat ve huzur dileriz…
Soru, görüş veya benzeri yazılarınız olursa seve seve yardımcı olmaya çalışacağız…
Hep birlikte bu zor ve meşakâtli günleri aşmak dileklerimizle…
Günümüz Aydınlık olsun…